Nyncke Dijkstra wint zilver tijdens World University Games Schaatsen

Fotobron: Leonie Richarz

Dankzij een vriendin werd Nyncke op het idee gebracht om zich aan te melden voor het wereldkampioenschap schaatsen voor studenten. "Zij deed in 2018 mee", vertelt Nyncke. "Ze had al een keertje verteld hoe leuk het was. Alleen, ik studeerde toen niet." Maar dat is sinds dit collegejaar dus anders. Want nu ze Social Work aan de Hanze studeert, heeft ze de mogelijkheid om mee te doen. En die mogelijkheid greep ze met beide handen aan.

Leven als een topsporter

Zo stond ze ineens in de hal waar in 1994 de Olympische schaatswedstrijden werden gehouden en Johan Olav Koss schaatsgeschiedenis schreef. "Het was echt leven als een topsporter. Dus, je staat op en je gaat eten. Daarna opwarmen op de ijsbaan, even rusten en dan de wedstrijd rijden. Dan weer eten en dan is de dag alweer voorbij en ga je weer slapen. Ondanks dat het een studentenkampioenschap was, was iedereen echt superserieus."

Nyncke kwam eerst in actie op de 3000 en 1500 meter. "De drie kilometer ging echt teleurstellend slecht", is Nyncke eerlijk. "En de 1500 meter ging uiteindelijk wel heel erg goed. Daarop reed ik een persoonlijk record, alhoewel de meesten nog wel twee, drie seconden sneller waren." Op de relay hoopte Nyncke met de Nederlandse ploeg een medaille te halen, maar die hoop ging snel in rook op. "De concurrentie was gewoon te sterk. Ze waren echt een maatje te groot voor ons. Daardoor ben ik de mass start meer dan blanco ingegaan."

Wachten, wachten, wachten

Die mass start, een soort minimarathon, begon rustig. "Ik heb één keer eerder een mass start gereden. Dat was bij het NK junioren, zo’n drie jaar geleden. Dat was echt heel zwaar. Iedereen ging meteen sprinten, het was één grote hel", herinnert Nyncke zich nog goed. Ze ging dan ook met weinig verwachting de wedstrijd in. "Ik hield de Noren, de Polen en de Tsjechen heel erg goed in de gaten want die waren over het algemeen het sterkst. Maar niemand wilde de race hard maken. Iedereen was aan het wachten, wachten, wachten."

De wedstrijd ontbrandde zo’n anderhalve ronde voor het einde alsnog. "Ongeveer 500 meter voor het einde werd de snelheid erin gegooid. En 400 meter voor het einde sneed ik de bocht goed aan waardoor ik de laatste 300 meter op positie twee kon afsprinten. Die plek kon ik behouden tot aan de finish." Zo mocht Nyncke vol trots na de race naar het podium voor de huldiging. "Ja, heel tof. Je loopt eerst in een rijtje naar het podium en wordt dan één voor één aangekondigd. En dan krijg je eerst een medaille omgehangen en nog een doos met chocolaatjes."

Altijd voor heb gedaan

Weer thuis, wachtte Nyncke een verrassing. "Mijn ouders hadden een soort van welkomstfeestje georganiseerd, met taart, met allemaal mensen die ik ken. Dat was echt superlief. Heel leuk. Mijn vriendinnen waren er ook. Die zeiden dat dit het is waar ik het altijd voor gedaan heb."

Zo staat Nyncke als studente van de Hanze fraai in het lijstje met medaillewinnaars van de World University Games Speedskating. "Mijn studie is gelukkig tot nu toe nog heel erg goed te doen. Ik heb op dit moment ook geen tentamens. Ik moet wel veel verslagen maken en gesprekken voeren, maar gelukkig ben ik daar goed in. Ik vind het een heel interessante opleiding en superleuk om te doen."