'Als je de zorg in je hart hebt: doen!’

‘Ik kom uit een zakelijk gezin. Mijn vader was facility manager. Facility Management leek een logische keuze’, vertelt Margiena. ‘Na de opleiding werkte ik als sales- en accountmanager bij uitzendorganisatie Unique, een commerciële functie. Na een paar jaar overwoog ik om op de zorg over te stappen, maar dat betekende toen fulltime naar school. Programma’s voor zij-instromers waren er niet.’

Weinig voldoening

In 2012 werd Margiena’s moeder ernstig ziek, een jaar later overleed ze. ‘Ik had intensief contact met de mensen van de thuiszorg. Ik zag van dichtbij hoeveel je kunt betekenen voor kwetsbaren. Dat wilde ik ook. Ik had een goede baan en was succesvol, maar het werk gaf me weinig echte voldoening. Drie jaar geleden werd onze jongste dochter geboren. In die tijd stopte ik met werken. Ik wilde er zijn voor onze kinderen, ontdekken wie ik ben zonder de commercie en ontdekken waarvan mijn hart sneller ging kloppen. Dat laatste wist ik eigenlijk wel, maar ik kon nog steeds nergens een geschikt omscholingstraject vinden.’

Zij-instromers voor cruciale beroepen

Een tip van een oud-collega bracht Margiena op het spoor van FastSwitch Verpleegkunde van HanzePro. ‘FastSwitch ontstond nadat het kabinet inzag dat zij-instromers nodig zijn voor cruciale beroepen in de techniek en de zorg. In februari 2022 mocht ik met het traject beginnen, de eerste lichting op de Hanze.’ Aan het traject gaat een uitgebreide matchingsprocedure vooraf. ‘Na het met knikkende knieën plaatsen van een promofilmpje en diverse gesprekken, ben ik terecht gekomen bij TSN thuiszorg, één van de partnerorganisaties van Fast Switch. TSN thuiszorg is een grote organisatie. Dat geeft me veel mogelijkheden om me te specialiseren, in de thuiszorg en in de intramurale zorg.’

Verschillende modules

FastSwitchers gaan meteen aan de slag, Margiena heeft een contract van 24 uur per week. ‘Uiteraard word je goed begeleid bij het aanleren van de basisvaardigheden. Je word steeds meer losgelaten zodat je uiteindelijk zelfstandig handelingen kunt verrichten. De opleiding zelf is voor een groot deel digitaal ingericht: een etalage met allerlei modules. De volgorde waarin je ze doorloopt, bepaal je zelf. Ik laat me daarbij leiden door de zaken die je in de dagelijkse praktijk tegenkomt, zoals een complexe wondzorg, het gebruik van een tillift of een injectie toedienen. Naast de praktische modules zijn er theoretische. En doordat je verder komt via de ervaring in de praktijk leer je breder kijken naar ziektebeelden en cliënten. Vrijdags komen alle achttien studenten bij elkaar. Dan sparren we en laten verpleegtechnische vaardigheden aftoetsen. Je kunt ook lessen aanvragen. Zo heb ik een keer een palliatief arts laten komen, omdat ik me in dat onderwerp wil verdiepen.’

Pittige combinatie

‘De opleiding duurt vier jaar, net als de reguliere HBO-V. Ik lig aardig op schema, maar het is een pittige combinatie, zeker met twee kinderen. De avonden en elk vrij uurtje besteed ik aan de opleiding. Je hebt een beperkt sociaal leven, maar je krijgt er enorm veel energie van. Ik voel me helemaal op mijn plek! Ik hoop dat er mensen zijn met een hbo- of wo-diploma die dit lezen die nog in een fase zitten waarin ze twijfelen om overstappen naar de zorg. Als je de zorg in je hart hebt: doen!’

Margiena vindt het spannend om bij deze nieuwe lichting toekomstig verpleegkundigen te behoren. ‘De studenten komen overal vandaan. In mijn groep zitten een werktuigbouwkundige, een fysiotherapeut en een theatermaker Die extra skills brengen ze van hun eerdere werkervaring mee naar de zorg. In mijn vorige carrière was mijn grootste uitdaging om op basis van kwaliteit te werken. Wanneer een bedrijf voor een miljoen euro mensen inhuren, dan was mijn uitdaging om voor dat bedrag de beste kwaliteit te bieden. Nu wil ik bijdragen aan betere zorgkwaliteit. Met mijn kwaliteiten zou ik ook goed passen in een managementfunctie. Maar dat wil ik zeker niet te snel en ook niet fulltime. In de zorg gebeurt het aan het bed. Daar wil in groeien Uiteindelijk gaat het mij om het zien van de gehele mens, en niet alleen de patiënt.'