‘Het is voor mij altijd een plezier om concerten te spelen’

‘In de basis heel veel studeren. Dat is altijd de basis en ja, ik denk ook dat het belangrijk is om er plezier in te houden. Bij het concours in 2015 bijvoorbeeld, toen ik in de finale zat, was ik eigenlijk al gewoon aan het concerteren. Ik merkte dat ik niet meer bezig was met de competitie. Dat heeft mij geholpen om gewoon de energie erin te houden die je fysiek nodig hebt om een concert door te komen.’

Wanneer ben je succesvol musicus?

Je kunt succes definiëren in cijfers, prijzen of gewonnen beurzen, maar Andrei heeft een ander idee van een succesvol musicus. ‘Succes is voor iedereen anders, want het hangt er vanaf wat je probeert te bereiken. Waar ik naar streef is om een solist te worden. Op die manier recitals geven, hier of waar dan ook, over de wereld reizen en concerteren. Ik speel piano en dat is mijn doel. En ja wat ik dan precies als succes beschrijf… misschien zit dat ook deels erin om zo lang met iets bezig te kunnen zijn en er nog steeds net zoveel plezier aan te beleven als ik altijd al deed. Het is voor mij altijd een plezier om concerten te spelen. Als ik dat niet zou hebben dan was ik hier ook niet mee bezig, want je moet af en toe erg intrinsiek gemotiveerd zijn.’

Zelfreflectie ziet Andrei als essentieel voor ontwikkeling. ‘Zo’n cijfer is eigenlijk een kwantificering van iets wat redelijk subjectief kan zijn. En toch moet je op een of andere manier kijken hoe je je werk kunt verbeteren. Want goed, we studeren aan het conservatorium om ons te verbeteren als musici. Ik probeer mezelf hier te ontwikkelen als muzikant. Je legt je eigen charme in de muziek, je eigen stijl en manier van werken, hoe je een stuk benadert.’

Bachelorstudie

Refererend naar de 10 die hij haalde op zijn eindexamenconcert zegt Andrei: ‘Zo’n goed cijfer, ja daar ben ik natuurlijk superblij mee, maar wat voor mij meer betekenis heeft is wat ik de afgelopen vier jaar bereikt heb. De prachtige werken en concerten die ik heb gespeeld. In februari soleerde ik Rachmaninov bij het Prins Claus Concert, dat was ook een hoogtepunt van, nou mijn leven kan ik wel zeggen. Ik vond het geweldig, ik kon er niet genoeg van genieten.’

Andrei kijkt positief terug op zijn ervaringen: ‘Ik vond het heel fijn om op het Prins Claus Conservatorium te kunnen studeren. Toen ik hier begon merkte ik meteen dat er veel gelijk denkenden zijn. Het helpt mij om connecties met anderen te maken. Hier ben ik niet de enige die serieus met klassieke muziek bezig is, zoals ik dat op de middelbare school was. En ik vond het geweldig om naar het conservatorium te komen waar juist iedereen die focus op muziek heeft. De docenten, de mensen, die hebben allemaal bijgedragen aan een heel fijne vier jaar—eigenlijk zes jaar als je de Jong Talent Klas meetelt. Elk jaar is er wel een hoogtepunt geweest.’

Andrea Elkenbracht Beurs

Als kers op de taart heeft de gemeente Groningen de jaarlijkse beurs van het Andrea Elkenbrachtronfds aan hem toegekend. Het fonds is in het leven geroepen ter nagedachtenis aan de Groninger concertpianiste en muziekpedagoge Andrea Elkenbracht. Zij was in 1918 de eerste leerkracht van het vakonderwijs piano aan de Groninger Muziekschool en heeft 40 jaar lesgegeven aan de voorloper van het Prins Claus Conservatorium. De beurs biedt afgestudeerden uit de klassieke en moderne muziek de mogelijkheid om hun talent te ontwikkelen door deelname aan een vervolgopleiding in het buitenland. De winst kwam als een welkome verrassing voor Andrei, die al plannen had voor een vervolgstudie in Italië. Hij auditeerde bij Enrico Pace aan de Accademia Internazionale di Imola “Incontri col Maestro” in Italië en is daar aangenomen in de Master of Music. Een geheel nieuwe fase. ‘Een nieuw land, nieuwe docenten, het is veel tegelijk. Ik wil het gewoon over me heen laten komen.’

‘Ik heb nu mijn bachelor afgerond en ga starten met een master en daar heb ik wel wat andere verwachtingen bij. Ik hoop eigenlijk steeds meer afstand te kunnen nemen van een docent. Ik wil graag mezelf leren doceren door middel van zelfreflectie. Dat ik iets speel en daarop reflecteer zodat ik zelf nog meer kan verbeteren. Dat doe ik nu natuurlijk ook al, maar ik hoop dat bij deze docent meer te gaan ontwikkelen. Wat ik nog meer verwacht te doen tijdens mijn studie is verder te werken aan mijn naamsopbouw. Want het is in de muzikale wereld heel belangrijk om een netwerk te hebben.’

Dat wat muziek kan zijn

‘Mijn visie is dat muziek een eigenlijk super belangrijk deel van de maatschappij is dat vaak ondergewaardeerd wordt door mensen die daar eigenlijk gezag over hebben. Ik denk dat het heel belangrijk is om al vanaf jonge leeftijd met muziek bezig te zijn. In mijn basisschooltijd heb ik bijvoorbeeld heel veel gezongen en dat was normaal. Daar ben ik heel blij mee omdat ik tijdens die periode opeens tot de ontdekking kwam dat ik een absoluut gehoor heb. Dat had ik nooit geweten als ik geen liedjes had gezongen.’

‘Als je jong heel veel doet dan heb je daar super veel baat bij op latere leeftijd. Ik heb bijvoorbeeld heel veel plezier en gemak aan dat ik al op jonge leeftijd mijn techniek aan het ontwikkelen was, want dat hoef ik nu niet heel veel meer te doen. Natuurlijk blijf ik altijd bezig met leren en techniek ontwikkelen.’

‘Ik hoop te zien dat kinderen op een of andere manier in aanraking komen met muziek. Afgelopen jaar heb ik een van de studenten van de opleiding Docent Muziek geholpen met het geven van een les aan kinderen die eigenlijk nooit in aanraking zijn gekomen met muziek, laat staan klassieke muziek. Ik vind het geweldig wat zij doen. Je gaat naar die kinderen en je geeft ze nieuwe informatie voor hun brein om te verwerken en om van te genieten. Toen ik daar zat om wat voorbeelden te geven qua pianospel zag ik hoe blij ze waren. Dat moet gewoon heel vaak gebeuren en af en toe merk ik dat dat niet aan de orde is en dat muziek wordt weggezet als een tweederangs subject. Dat vind ik jammer.’

Andrei is vooral gepassioneerd over klassieke muziek uit de Romantiek en Post-Romantiek en hoopt door middel van zijn talent een groter deel van de maatschappij daarvoor te enthousiasmeren. ‘Ik hoop daar iets in te kunnen veranderen door altijd te kunnen communiceren wat ik wil zeggen door middel van de muziek alleen. Dat ik emoties die ik voel kan overdragen aan het publiek. Dat publiek is een klein deel van de maatschappij, maar ik hoop daar ook steeds vaker een nieuw publiek bij te betrekken. Niet alleen de klassieke muziek luisteraar, maar ook andere mensen: jongeren en kinderen uit alle culturen. Het is af en toe nog wel een monotoon beeld als je de zaal in kijkt, wat betreft het publiek. Ik hoop over te kunnen dragen wat ik voel bij de muziek om daar een nieuw publiek enthousiast voor te maken. Eerder dit jaar tijdens het project Breaking the Classics deden we ook zoiets. Ik beleef daar stiekem onwijs veel plezier aan. Ik was heel blij om te zien dat we een groep niet-musici, eigenlijk niet-muziekgeïnteresseerden bereikten en dat zij kwamen kijken naar wat muziek kan zijn.’