In Memoriam: Kees van der Schans

We ontvingen het trieste bericht dat oud-lector en emeritus hoogleraar Kees van der Schans na een lang ziekbed is overleden. Kees heeft enorm veel betekend voor de Hanze. In 2002 is Kees gestart als een van de eerste lectoren op de Hanze. Lector Transparante Zorgverlening. Een lectoraat gericht op het praktijkgericht wetenschappelijk onderzoek naar paramedische en verpleegkundige zorg. Kees was een echte pionier in het wetenschappelijk onderzoek.

Als een van de eerste fysiotherapeuten in Nederland promoveerde hij in 1991 aan de Rijksuniversiteit Groningen op een onderzoek naar het effect van een veelgebruikte fysiotherapeutische interventie bij longpatiënten. De behandeling had veel minder effect dan gedacht en uiteindelijk is deze behandeling uit het fysiotherapeutische behandelarsenaal gehaald. Kees vond het enorm belangrijk om onderzoek te doen en zag dit als emancipatie van het vak fysiotherapie. In 2002 greep hij met beide handen de kans aan om een eigen onderzoeksgroep op de Hanze op te kunnen zetten. Het paste uitstekend bij zijn ambities en pioniersgeest.

In 2011 werd hij hoogleraar revalidatiegeneeskunde, in het bijzonder de paramedische zorgverlening, in het UMCG. Hiermee kreeg hij nog meer armslag voor het wetenschappelijk onderzoek dat hij binnen zijn onderzoeksgroep met gedrevenheid, enthousiasme en passie faciliteerde. In 18 jaar tijd heeft hij het lectoraat ontwikkeld tot de grootste onderzoeksgroep op het terrein van paramedisch onderzoek van Nederland. Innovatief met een eigen koers, gericht op hoog wetenschappelijk niveau met sterke impact in de praktijk. Breed kijkend, met een holistisch mensbeeld en altijd interprofessioneel. In 2020 ging hij met vervroegd pensioen, terugkijkend op meer dan 40 afgeronde promoties.
Voor al zijn verdiensten en enorme inzet voor de Hanze ontving Kees in 2022 de Hanzepenning. 

De jaren daarna hadden in het teken moeten staan van genieten maar dat liep nadrukkelijk anders. Kees werd ziek en na een zware medische ingreep en een lange herstelfase kon hij gelukkig weer een gedeelte van zijn activiteiten oppakken. Hij kon in die tijd ook weer genieten van zijn gezin, de komst van kleinkinderen, zijn boot op het Lauwersmeer, wandelen met de honden, fotograferen en gezellig afspreken met vrienden en oud-collega’s. Maar helaas kwam de ziekte terug en was het voor hem meteen duidelijk dat het nu niet meer goed zou komen. Met bewondering hebben wij gezien hoe hij deze last droeg.

We verliezen in Kees een zeer gewaardeerde wetenschapper en bovenal een zeer fijn mens. We wensen zijn vrouw Tini, kinderen en kleinkinderen veel sterkte met dit zware verlies.