'Ik heb meer vertrouwen en durf vanuit stevige fundamenten mijn onderwijsvisie uit te dragen'

Wat was voor jou aanleiding om de Master Kunsteducatie te gaan doen? 
“Dat was eigenlijk mijn werkgever, het conservatorium in dit geval: als je daar gaat lesgeven moet je een master in de kunsten op zak hebben. Toen werd me aangeraden om de Master Kunsteducatie te gaan doen. Die optie ben ik vervolgens goed gaan overdenken, waarbij ik me op een gegeven moment realiseerde dat ik eigenlijk altijd alles op gevoel doe, op intuïtie, maar dat ik daardoor lang niet altijd goed kan onderbouwen waaróm ik iets op een bepaalde manier doe, of waaróm ik een bepaalde visie op het kunstonderwijs heb. Dat maakte wel eens onzeker. En toen dacht ik: die studie kan me handvaten geven om vanuit de wetenschap toch gewoon die gedachten die ik heb te kunnen onderbouwen, vanuit de didactiek, de pedagogiek en de kunsteducatie. En zo ben ik erop gekomen te starten met de Master Kunsteducatie.”

Was er een specifieke reden om voor een master bij Academie Minerva/Hanzehogeschool te kiezen?
“Ik heb er niet eens zo heel veel over hoeven nadenken: mijn vader was beeldend kunstenaar, en heeft aan Minerva gestudeerd. Minerva had een soort magische betekenis voor mij, en dat ik daar voetstappen in mocht zetten vond ik ook mooi, dat voelde goed. Ik heb helemaal niet zoveel andere scenario’s langs laten komen. Het was gewoon: dát ga ik doen!”

Hoe heb je de master in praktijk gebracht?
“Heel concreet: ik moest een pedagogische visie schrijven, en die heb ik vervolgens letterlijk bij mijn teamleider van het Maartenscollege neergelegd. Daar was op dat moment volop discussie over onderwijsvernieuwing. Vanuit die visie lukte het regelmatig door te dringen tot degenen die hun hakken in het zand zetten. Verder heb ik mijn lessen op het Maartens en op het Conservatorium nieuw leven ingeblazen met alles wat ik heb geleerd tijdens de master. Op het Conservatorium ben ik niet alleen muziekdocent, maar help ik studenten ook bij hun oriëntatie op het leraarschap, wat heel erg gaat over de vraag: ‘Wie wil jij zijn als docent?’ Dankzij de master heb ik daar nu zélf ook heel goed over moeten nadenken, en dat helpt weer bij betere adviezen geven. Voor m’n onderzoek, waarin muziek maken met vluchtelingenkinderen centraal staat, was oorspronkelijk het plan om naar vluchtelingenkampen in Griekenland gaan, maar door corona lukte het niet om dat in praktijk te brengen. Nu is het plan om met studenten van het conservatorium naar asielzoekerscentra te gaan in de regio, om te kijken of we daar muzieklessen kunnen verzorgen, heel laagdrempelig vanuit de muziek er zijn, samen. In brede zin wil ik zo onderzoeken wat het belang is van muziek maken, en in het bijzonder, wat het effect ervan is op vluchtelingenkinderen”.

Wat heeft de master je tot nu toe gebracht?
“Ik trof op de opleiding docenten die mij hielpen om al die flarden in m’n hoofd een plek te geven, zodat anderen het ook konden begrijpen. Ze leerden me ook strategisch te denken: dat je eerst bij degenen die een plan moeten uitvoeren peilt of zij het zien zitten, voordat je het plan indient bij de leiding. Werkt heel goed! Maar het allerbelangrijkste wat ik tot nu toe vanuit de studie heb ervaren, is dat ik zélf meer vertrouwen heb in mijn gedachten, en dat ik die vanuit stevige fundamenten durf uit te dragen. De master is ook echt een plek waar je mag experimenteren, waar je je eigen grenzen mag verkennen, en die van de ander, en waar je niet vooraf wordt ingeperkt. Ik geniet daar enorm van.”