Zonder poespas, zo maak je een campagne voor de Verrijkte Schooldag - HanzeMAG

Een schooldag die verder gaat dan rekenen en taal. De Verrijkte Schooldag biedt basisschoolleerlingen extra activiteiten aan naast de gewone lessen. Maar hoe krijg je de ouders mee?

Tekst: HanzeMAG

‘Bij een schooldag denk je aan een stoffig krijtbord, een saaie docent en aan wiskunde. Maar dat het ook op een leuke, luchtige en sociale manier kan, bewijst de Verrijkte Schooldag’, zegt Mattheüs Douwes (28). De (net afgestudeerde) communicatiestudent werkte mee aan het programma Tijd voor de Toekomst. ‘Het is belangrijk dat kinderen zich ontwikkelen, ook kinderen uit gezinnen die geen geld hebben voor muziekles of het lidmaatschap van de sportclub. Dit programma wil zorgen voor meer kansengelijkheid.’

In de Innovatiewerkplaats Tijd voor Toekomst van de Hanze werken studenten, onderzoekers en scholen samen aan projecten voor het onderwijs. Een onderdeel daarvan is de Verrijkte Schooldag waarbij kinderen na schooltijd kennismaken met sport, kunst, cultuur, natuur en techniek. ‘Ze leren daardoor hun talenten kennen en bouwen zelfvertrouwen op’, zegt docent-onderzoeker Sanne Visser. Het programma is op iedere school weer anders. ‘Sommige scholen bieden drie keer extra activiteiten aan, andere een half jaar. Ook verschilt het aantal ouders dat erbij wordt betrokken.’

Communicatiestudenten gingen aan de slag met een doelgroeponderzoek. Visser: ‘We wilden weten hoe ouders denken over de Verrijkte Schooldag. En waar moeten we op dit vlak nog aan werken?’ Om dergelijke vragen te beantwoorden stelden Mattheüs en zijn studiegenote Judith Hoogeveen een vragenlijst op. Het eerste probleem wat daarna opdoemde was: hoe beréik je die ouders? Het tweede: hoe krijg je ze zover dat ze meedoen aan de enquête?

‘Judith had het idee om op het schoolplein te gaan staan waar ouders hun kinderen opwachten als de school uitgaat. We gingen ook naar zwembaden, want ouders hebben toch niks te doen als hun kinderen zwemmen. In ruil voor paaseieren wilden ze de enquête wel invullen.’ Op deze manier haalden Mattheüs en Judith veel informatie naar boven: ‘We waren eerst sceptisch over de ratio van de enquête, maar de ouders waren erg betrokken en het leverde mooie inzichten op.’

Zo bleek dat ‘het kind’ vaak de enige band is die ouders met een school hebben. ‘Daarom moet je het kind centraal stellen bij de aanpak’, zegt Mattheüs, ‘want als een kind plezier ervaart, zien ouders dat ook. Het klinkt erg logisch, maar toch zijn scholen vaak te veel bezig met methoden en vaktermen.’

De eigen ervaringen die ouders met school hebben, spelen ook een belangrijke rol: ‘Ouders zijn erg welwillend, maar ze hebben soms slechte associaties met school. Ze hebben zelf geen fijne herinneringen aan hun jeugd en hun schooltijd. Veel ouders denken dan: waarom zou ik mijn kind aan zo’n naschoolse activiteit laten meedoen?’

De liefde van ouders voor hun kind is soms ook een barrière. ‘We hoorden van een moeder dat ze haar kind mist wanneer dat meedoet aan het project. Ik zie haar al weinig doordeweeks en dan moet ze nog langer op school blijven voor extra activiteiten.’ Vooraf hadden Jennifer en Mattheüs niet gedacht dat de liefde voor het kind het project zou kunnen tegenwerken. ‘Ik begreep toen pas hoe complex menselijke relaties zijn. We moeten niet alleen laten zien hoe waardevol de Verrijkte Schooldag is, maar ook ouders meenemen in het avontuur en de ontwikkeling van hun kind.’

De enquête wees dus uit dat je goed moet kijken hóe je de ouders bereikt en informeert over de activiteiten. ‘Scholen bieden op verschillende manieren dingen aan en doen dat ook vaak digitaal. Maar niet elke ouder weet online de weg, niet elke ouder is taalvaardig. Het is dus belangrijk dat ouders in één oogopslag kunnen zien wat het project inhoudt en wat het oplevert voor hun kind.’ Daarom maakten de studenten in de laatste fase van het project flyers, posters en andere materialen om het project te promoten.

‘Toen sloot ik aan, want Mattheüs vroeg of ik het leuk vond om mee te helpen’, zegt Jennifer Huiting (24). De vierdejaars Communicatie gooide het hele jaar om en werkte verder aan het onderzoek van Mattheus en Judith. ‘Ik heb als onderwijsassistent gewerkt en vond naschoolse activiteiten leuk, dus ik had wel een paar ideeën’, legt ze uit. Jennifer begon met het ontwerpen van posters met kleine waaiers en een formatje om foto’s in te doen die tijdens de activiteiten zijn gemaakt. ‘Ik heb eigenlijk alles gecombineerd: de resultaten van het onderzoek, wat ouders belangrijk vinden voor hun kinderen en de kleuren van Tijd voor Toekomst. De ontwerpen zijn een mengelmoes van creativiteit geworden.’

Een voorbeeld van zo’n ontwerp is de poster met bolletjes. ‘In de rondjes kun je dingen plakken of opschrijven wat je hebt geleerd, zodat ouders zien waarmee hun kinderen bezig zijn’, zegt Jennifer. Uit het onderzoek blijkt dat het belangrijk is om niet te praten over hoe leuk een activiteit is, maar dat je het moet laten zien. ‘Een jochie die met een grote grijns voor een trekker staat, waar hij later misschien zijn brood mee wil verdienen, dat verkoopt zichzelf’, zegt Mattheüs. ‘Ik ben zelf ook een noorderling en weet dat mensen geen zin hebben in poespas of gekke termen, ze willen gewoon zien wat hun kind doet en wat dat betreft is Tijd voor Toekomst lekker duidelijk en helder.’ Na het zien van zo’n poster hopen Jennifer en Mattheüs dat het project echt gaat leven. ‘Je moet het gesprek thuis aan de keukentafel op gang brengen, zodat dat jochie met die grote grijns met zijn ouders naar een boer gaat om te kijken voor een bijbaantje.’

Foto: Mattheüs Douwes en Jennifer Huisman (fotograaf: Marco Siciliano)