Risico op ondervoeding

Van conceptuele definitie naar aanbevelingen voor de praktijk. Met de internationale definitie van ‘risico op ondervoeding’ en nieuwe aanbevelingen voor screening kunnen we ondervoeding beter tegengaan.

Ondervoeding is een veelvoorkomend probleem: 1 op de 12 thuiswonende 65-plussers en zelfs 1 op de 6 kwetsbare thuiswonende 65-plussers is ondervoed. Ook in het ziekenhuis is op de 4 tot 6 patiënten ondervoed. Ondervoeding heeft ernstige gevolgen, zoals een langere opnameduur in het ziekenhuis, verminderde weerstand, verminderd functioneren, een lagere kwaliteit van leven en een hogere kans om vroegtijdig te overlijden. Om vroegtijdig interventies te kunnen starten om de voedingsinname te verbeteren, wordt in ziekenhuizen gescreend op ondervoeding. Echter, deze screening is nu vooral gericht op het herkennen van al aanwezige ondervoeding. De huidige druk op de zorg en de noodzaak voor ouderen om langer zelfstandig thuis te wonen vragen om een meer preventieve aanpak. Daarbij worden idealiter al interventies gestart bij een verhoogd risico op ondervoeding, zodat ondervoeding zelf zoveel mogelijk wordt voorkomen.

In de literatuur ontbreekt een definitie voor ‘risico op ondervoeding’. Hierdoor is er geen consensus wat wordt verstaan onder risico op ondervoeding en hoe ondervoeding moet worden gemeten. Daarom is vanuit de Hanze, HAN, Wageningen Universiteit en het Radboudumc gezamenlijk een internationaal project gestart binnen het Global Leadership Initiative on Malnutrition (GLIM). Het doel van dit project is om een wereldwijde conceptuele definitie voor risico op ondervoeding te ontwikkelen en te operationaliseren en vervolgens aanbevelingen te geven voor screening op risico op ondervoeding, voor de dagelijkse praktijk.